درروزگاران قدیم دو برادر به نام های «سلامان» و «اَبسال» بودند که برادر بزرگتر سلامان، پادشاهی بود نیکو نام و به برادر کوچکتر خود مهر می ورزید؛ ابسال نیز جوانی صاحب جمال و کمال بود که برادر بزرگترش را ارج می نهاد….

غافل از آنکه «سلما» همسر «سلامان»، به سودای دل، قصد فریب ابسال را می کند. ابسال یوسف وار می‌کوشد تا از فریب سلما بگریزد. سلما دست از نیرنگ و دسیسه برنمی دارد و نزد شوی خویش می رود و از او می خواهد تا خواهر کوچکتر و نابالغش «لعیا» را به همسری ابسال درآورد.
سلامان نیز چنین می کند و ابسال به امر برادر گردن می نهد و می پذیرد. اما لعیا بعد از یک سال به زنی نجیب و دانا تبدیل می شود و نیرنگ سلما اثر نمی کند و سلما باری دیگر حیله می کند که ابسال به لطف الهی و هوش و درایت خود از دام سلما می گریزد. این ناکامی های پی در پی عاقبت خشم سلما را برمی انگیزد تا نیرنگی دیگر در پیش گیرد و در نهایت قصد جان ابسال را می کند و دسیسه ای دیگر فراهم می آورد … آیا سلما در این حیله ای که پیش گرفته پیروز خواهد شد ؟

«سلامان و ابسال»، داستانی رمزی و تمثیلی است که در تمدن یونانی ریشه دارد؛ اما در فضای فرهنگ ایرانی پرورده شده است. وجود روایات متعدد از این داستان در پیشینه ادبی ایران، بیانگر اهمیت آن در میان اندیشمندان ایرانی است. قابلیت‌های بالقوه این اثر در ایجاد مضامین عمیق، دست‌مایه شاعران و نویسندگان بسیاری قرار گرفته است؛ پدیدآورندگانی که برای برآوردن انتظار مخاطبان، پیوسته این اثر را بازآفرینی کردند. ابن‌سینا نخستین کسی است که از قابلیت‌های رمزی سلامان و ابسال بهره برد. سپس برخی متفکران نام‌آور ایرانی مانند فخر رازی، خواجه ‌نصیر طوسی، جامی و نویدی، مفاهیم باطنی این روایت را کشف کردند….